To nasze rodzinne letnisko, które znam od wczesnego dzieciństwa. Kilka razy w roku uciekamy z miasta aby przeżyć tu szok tlenowy, nasycić wzrok, nakarmić duszę (i nie tylko). Ciężko żyć bez Łachy – miejsca, z którego już bardzo blisko do Łomży. Zitojta!
Wyjechać na wieś i nie wypić świeżego mleka to jak wejść do pubu i zamówić colę. Zgodnie z tym staropolskim powiedzeniem idziemy w dobrym, rodzinnym towarzystwie do sąsiadujących z nami krów. Jak zwykle przy takiej okazji spotykamy także innych tubylców. Mleko prosto od krowy – muuuusicie kiedyś tego spróbować.
Kolejny gorący dzień lata. Międzypokoleniowe spotkanie rodzinne i poszukiwanie dodatkowej rozrywki zakończone wymyśleniem własnej gry planszowej. Kostka, pionki z modeliny oraz plansza pełna miejscowych inspiracji. Jak zwykle kto pierwszy ten lepszy. Start!
Zaczyna wiać, przyganiać w naszym kierunku ciemne chmury. Burzę widać, słychać i czuć. Mamy kalosze, czas i niepowtarzalną okazję do uchwycenia tego wszystkiego na zdjęciach. „Ciemno to widzę” brzmi tym razem wyjątkowo optymistycznie, nawet gdy pies wygląda po takim spacerze jak zmokła kura.