Już nigdzie nie iść, myśli zamknąć w najbliższym otoczeniu filiżanki. Zaglądać do niej powoli do środka. Odwiedzić starych znajomych, powspominać. Potem rozłożyć mapę dalszych planów. Jeszcze jeden łyk i przywracające na ziemię spojrzenie na wskazówki zegara. W drogę.
Spacer po dachu, zakamarkach, wnękach. Gdzieś tu przed chwilą był kot, gdzieś wystygła woda, gdzieś uciekły myśli. Ciut niżej okna wyglądają na codzienność. Jeszcze jedno zdjęcie i czas wrócić do środka.